افزایش ترمیم بافت در موش های مبتلا به آسیب جمجمه به کمک جمعیت سلول های ناهمگن

تحقیقات انجام شده توسط محققان دانشگاه جانز هاپکینز، منجر به کشف دو نوع سلول بنیادی perivascular در دیواره رگهای بافت چربی شده است. نوعی از این سلول های بنیادی به نام pericytes منجر به رشد عروق خونی جدید می شود، و نوع دیگر از آنها به نام adventicyte، تشکیل سلول های استخوانی به نام استئوبلاست ها را القا می کنند. طی بررسی های انجام شده، محققان دریافتند که به منظور بهبود عملکرد استخوان در موش های مبتلا به آسیب جمجمه، استفاده همزمان از هر دو نوع سلول نام برده، موثرتر از زمانی است که هریک از آنها به تنهایی استفاده می شوند.

سلول های گرفته شده از بافت چربی در مطالعات مهندسی بافت برای بازسازی استخوان، مورد آزمایش قرار گرفتند اما نتایج حاصل، متفاوت با انتظارات این تیم تحقیقاتی بود.

نظریه غالب در درمان سلول های بنیادی که از چربی حاصل می شوند، این است که جمعیت سلولی ناهمگن به نحوی همکاری می کنند تا سرعت بازسازی بافت را افزایش دهند، به عبارتی این سلول ها هماهنگ با یکدیگر عمل میکنند. اما مکانیسم های سلولی یا مولکولی که منجر به ارائه این نظریه گردیده اند، مشخص نشده است. هدف از انجام این مطالعه جدانمودن زیرمجموعه های خاصی از سلول ها، به منظور بررسی عملکرد بهتر آنها است.

این مطالعه نشان می دهد که دو جمعیت سلولی مختلف نامبرده را می توان برای بازسازی بافت به صورت خاص و سودمند مورد استفاده قرار داد. طی فعالیت های مکمل دانشمندان، pericytes وadventicyte از نمونه های لیپوساکشن انسان جدا سازی شده اند.این تیم تحقیقاتی برای تعیین عملکرد هر نوع سلول، تعداد برابری از این سلول ها را به صورت جداگانه و ترکیبی، در موش های مبتلا به آسیب جمجمه به کار گرفتند. سپس پس از ۸ هفته، با انجام تصویر برداری توموگرافیک کامپیوتری _که برای ارزیابی با وضوح بالا از استخوان ها و بافت نرم مورد استفاده قرار می گیرد_ میزان ترمیم استخوان را مورد بررسی قرار دادند و دریافتند که تشکیل استخوان در موش هایی که ترکیبی از هر دو سلول را دریافت کرده بودند نسبت به موش هایی که فقط یک نوع سلول را دریافت کرده بودند با وضوح بیشتری قابل مشاهده بود.

همچنین تست های آزمایشگاهی دیگر در سلول های کشت شده نشان می دهد که سلول های pericytes باعث تحریک رشد رگ های خونی می شوند، و سلول های adventicytes تشکیل سلول های استخوان را تحریک می کنند.

به گفته دکتر جیمز : در آینده با توجه به این نقش های متمایز و مشترک در فرآیند ترمیم استخوان، استفاده از سلول های بنیادی به عنوان یک درمان ترکیبی موثر خواهد بود. با وجود اینکه در این مطالعه تعداد مشابهی از هر نوع سلول، مورد استفاده قرار گرفت اما فهمیدن این موضوع که آیا میتوان با این روش ها آسیب های وسیع تر استخوانی را مورد ترمیم قرارداد، همچنان حائز اهمیت است.