بهبود مشکل تنفسی موش های آزمایشگاهی بوسیله ی پیوند سلول های عصبی به آسیب های نخاعی

آسیب های نخاعی می توانند طیف وسیعی از مشکلات را برای فرد ایجاد کنند که یکی از مهم ترین آن ها عملکرد تنفسی ضعیف است. در واقع بیماران ضایعه نخاعی نه تنها نیاز به استفاده از دستگاه های مکانیکی برای تنفس دارند، بلکه آن ها مستعد عفونت های ریوی و تنفسی نیز هستند. با توجه به مطالعات قبلی که نشان داد نورون های بینابینی V2 در ترمیم بخشی از توانایی طناب نخاعی نقش دارد. در مطالعه جدید دانشگاه درکسل نشان داده شد، امکان تولید نورون های بینابینی V2 از سلول های بنیادی در آزمایشگاه وجود دارد و می توان آنها را به جایگاه های دچار آسیب نخاعی پیوند کرد و موجب بهبود آنها شد.

در این میان نورون های بینابینی V2 به دلیل این که سیگنال های بین نورون های حسی و حرکتی را هماهنگ می کنند، می توانند کاندیدای جذابی برای طراحی درمان برای مشکلات تنفسی بیماران باشند. با این حال به دلیل تنوع بالای این سلول ها، معلوم نیست که کدام نوع از این نورون های بنیابینی می توانند بعد از پیوند به محل ضایعه نخاعی زنده مانده و به عملکرد بپردازند. دکتر لاین و همکارانش نشان دادند که نورون های بینابینی V2a ، بعد از پیوند با مدار phrenic طناب نخاعی یکپارچه شده و دیافراگم را کنترل می کنند و به نوعی می تواند عملکرد تنفسی را نیز بهبود ببخشند. در این میان دکتر لاین و همکارانش در دانشگاه درکسل نشان دادند که نورون های بینابینی V2a این پتانسیل را دارند که بعد از پیوند زنده مانده و به منظور انجام ترمیم، در جهت خاصی رشد کنند.

در بخشی از مطالعه، محققین سلول های بنیادی جنینی را به نورون های بینابینی V2aتمایز داده و آن ها را با سلول های پیش ساز عصبی مشتق از طناب نخاعی جوندگان ترکیب کردند. زمانی که آن ها ترکیب شدند، نورون های بینابینیV2a به ۳۰ جانور که دچار آسیب نخاعی گردنی متوسط تا شدید بودند پیوند شدند. یک ماه بعد از پیوند، سلول های اهدایی زنده مانده و در همه ۳۰ جانور به نورون های بالغ پیوند شوند. ثبت فعالیت عضلات دیافراگم نشان داد که عملکرد تنفسی به طور قابل توجهی در جانورانی که مورد پیوند نورون های بینابینی V2a قرار گرفته بودند در مقایسه با گروه کنترل بهبود یافته است.