پژوهش های سلول درمانی

امروزه سه نوع سلول بنیادی معمولاً در کشت گسترش می یابند. سلول های بنیادی جنینی (ES)،  سلول های بنیادی بالغ، و سلول های بنیادی پرتوان القایی .(iPS)سلول های بنیادی جنینی سلول های بنیادی پرتوانی هستند که از توده سلولی داخلی بلاستوسیست به دست می آیند. تحت شرایط مناسب، آنها می توانند به طور نامحدود خود را تجدید کنند، اگرچه ممکن است در برابر شرایط محیط کشت، ناهنجاری های کاریوتیپی خاصی ایجاد کنند. سلول های بنیادی اختصاصی بافت سلول های چند توانی هستند که در بافت های تمایز یافته یافت می شوند. در کشت، این سلول های بنیادی بالغ ممکن است خود نوسازی محدودی داشته باشند. این پتانسیل محدود خود-بازسازی سلول های بنیادی بالغ در کشت، و همچنین تغییرات سیتوژنتیکی مشاهده شده با سلول های ES با پاساژ بالا، نشان می دهد که شرایط فعلی کشت سلول های بنیادی باید بهینه شود. این نکته بسیار نگران کننده است، زیرا همانطور که در زیر بحث می شود، شرایط کشت می تواند به طور قابل توجهی بر سرنوشت سلول های بنیادی تأثیر بگذارد. نوع سوم سلول های بنیادی به نام سلول های بنیادی پرتوان القایی (iPS) نیز امروزه کشت می شود. این سلول‌ها سلول‌های سوماتیکی هستند که با معرفی چند ژن مانند ترکیبات SOKM، Oct4، Klf4, Sox2 و c-Myc یا SOLN ، Oct4، Sox2,Lin28، Nanog دوباره به حالت سلول‌های بنیادی پرتوان برنامه‌ریزی شده‌اند. با توجه به ریشه های مختلف آنها، می توان استدلال کرد که تعریف یک شرایط بهینه کشت سلول های بنیادی مشترک برای همه انواع سلول های بنیادی کشت شده قابل دستیابی نیست. با این حال، چالش‌های فعلی با شرایط کشت سلول‌های بنیادی تقریباً برای همه انواع سلول‌های بنیادی یکسان است. در داخل بدن، سلول‌های بنیادی بالغ در یک ریزمحیط سه بعدی بسیار تخصصی به نام کنام سلول‌های بنیادی قرار دارند. بازتولید این ریزمحیط پیچیده و پویا در کشت امکان پذیر نیست، چه به دلایل فنی و چه مکانیسم هایی که سرنوشت سلول های بنیادی را در داخل بدن رقم میزند. در شرایط آزمایشگاهی، سلول های کشت شده در معرض محیطی قرار می گیرند که اجزای اصلی آن محیط، اتمسفر، بستر کشت و برهمکنش های سلول-سلول است. هر یک از این مؤلفه ها در شبکه پیچیده ای از مسیرهای سیگنالی شرکت می کنند که در تعیین سرنوشت سلول های بنیادی به اوج خود می رسد.