اخبار جهان

دانشمندان موسسه اسلون کترینگ سلول‌های CAR-T مهندسی شده ای را به عنوان « Micropharmacy» معرفی کرده اند

ایمونوتراپی با سلولهای CAR-T cell  به معنای استفاده از سلول های T مهندسی شده خود فرد جهت مبارزه با سرطان است. این شیوه درمانی بخصوص برای سرطانهای خون مورد استفاده قرار میگیرد. اخیرا، دانشمندان موسسه اسلون کترینگ مرکز سرطان مموریال اسلون کترینگ (SKI) سلول‌های CAR-T جدیدی ساخته‌اند که می‌توانند کاری را که پیش سازهای آنها نمی‌توانند انجام دهند.سلول‌های CAR-T استاندارد ساخته شده در آزمایشگاه، برای شناسایی مارکر های خاص روی سلول‌های سرطانی طراحی شده‌اند. وقتی این سلول‌های CAR-T به بیمار بازگردانده می‌شوند، تکثیر شده و حمله را آغاز و به عنوان نوعی «داروی زنده» عمل می‌کنند.علی رغم مزایای بسیار آنها برای درمان سرطان خون، لیکن CAR-T در حال حاضر با محدودیت‌های متعددی روبروست. اول اینکه سلول‌های CAR T فقط می‌توانند سلول‌های سرطانی دارای مارکر طراحی شده را بکشند هر چند که برای سلول‌های سرطانی توقف ساخت این مارکر و فرار از درمان مورد نظر کار سختی نیست.محدودیت دوم این است که سلول های CAR-T ممکن است “خسته” شوند و حتی توسط خود سلول های سرطانی مهار شوند. محدودیت بعدی اینکه، سلول‌های CAR-T موجود فقط در برابر سرطان‌های خونی ، خوب عمل می‌کنند. در برابر تومورهای جامد عمدتاً ناتوان هستند.برای غلبه بر این موانع، تیمی از محققان SKI یک نوع کاملاً جدید از سلول CAR-T را طراحی کرده اند که به عنوان یک “micropharmacy” عمل می کند. این سلولها محموله ی دارویی را به سلول توموری رسانده و علاوه بر سلولهای توموری دارای مارکر، سلولهای کناری سرطانی را نیز از بین میبرند. علاوه بر این، سلول های مهندسی شده خستگی ندارند و توسط سرطان سرکوب نمی شود.

محققان شبکه های ژنتیکی اصلی را شناسایی می کنند که رفتار سلول های بنیادی جنینی انسان را هدایت می کنند

محققان شبکه‌های کلیدی را کشف کردند که به طور همزمان پرتوانی و آمادگی برای مرگ سلولی (آپوپتوز) را کنترل می‌کنند و به تضمین شرایط بهینه برای رشد جنین کمک می‌کنند. یافته های این مطالعه بینش جدیدی در مورد ژنتیک سرطان و یک رویکرد جدید برای تحقیقات پزشکی بازساختی ارائه می دهد.
بسیاری از ژن‌های محرک عملکرد سلولهای بنیادی جنینی انسانی قبلاً شناسایی شده‌اند، اما ابزارهای قدرتمندی که فعالیت‌های مرتبط این ژن‌ها را روشن می‌کنند، بتازگی کشف شدند. محققان بیمارستان زنان بریگهام و دانشکده پزشکی هاروارد از غربالگری ژنتیکی گسترده ژنومی(GWAS) برای بیان بیش از حد و غیرفعال کردن ده‌ها هزار ژن در سلولهای بنیادی جنینی انسانی استفاده کردند. آنها شبکه های کلیدی که به طور همزمان پرتوانی و آمادگی برای مرگ سلولی (آپوپتوز) را کنترل می کنند و به تضمین شرایط بهینه برای رشد جنین کمک می کنند را کشف کردند. یافته های این مطالعه که در ژورنال Genes and Development منتشر شده است، نگاه جدیدی در مورد ژنتیک سرطان و یک رویکرد جدید برای تحقیقات پزشکی بازساختی ارائه می دهد.
محققان در انجام آزمایش خود – که شامل ناک اوت تقریباً ۱۸۰۰۰ ژن و بیان بیش از حد ۱۲۰۰۰ ژن بود – متوجه نقش منحصربفرد ژن‌های سلولهای بنیادی جنینی انسانی شدند که توانایی‌های پرتوانی یا تمایز را کنترل می‌کنند. هنگامی که محققان این ژن های شناخته شده از جمله OCT4 و SOX2را حذف کردند، سلول های بنیادی به طرز شگفت انگیزی مقاومت خود را در برابر مرگ افزایش دادند، که نشان می دهد در شرایط عادی، تنظیم کننده های پرتوانی نیز در مسیرهای آپوپتوز نقش دارند. محققان این فرضیه را مطرح کردند که پیوند ژنتیکی بین پرتوانی و مرگ سلولی با کنترل سخت و تنظیم شده کمک می کند تا اطمینان حاصل شود که اگر یک سلول بنیادی در مراحل ابتدایی اش آسیب ببیند، قبل از اینکه بتواند عملکرد سلول ها و بافت های آتی را به خطر بیندازد، در مراحل اولیه رشد جنینی از بین می رود.

این رفتارهای مرتبط به ویژه در یک تنظیم کننده پرتوانی معروف به مجموعه SAGA مشهود بود. محققان برای اولین بار نشان دادند که سلولهای بنیادی جنینی انسانی در غیاب مجموعه SAGA با سهولت کمتری از بین می روند. علاوه بر این، فقدان آن از رشد هر سه لایه زایایی (اندودرم، مزودرم و اکتودرم) جلوگیری می‌کند که نشان دهنده نقش مرکزی مجموعه SAGA در طیف وسیعی از فعالیت‌های سلولهای بنیادی جنینی انسانی است. در نهایت، محققان مشاهده کردند که بسیاری از ژن‌هایی که تشکیل سه لایه زایایی را تنظیم می‌کنند، زمانی که بیان بیشتر یا کمتر از حد معمول در سلول‌های سوماتیک داشته باشند، در رشد سرطان‌ها نقش خواهند داشت.

جایزه نوبل پزشکی سال ۲۰۲۱ میلادی

دو محقق آمریکایی به نام های پروفسور دیوید جولیوس، فیزیولوژیست دانشگاه کالیفرنیا در سانفرانسیسکو، و پروفسور آردم پاتاپوتین، عصب شناس در تحقیقات اسکریپس در لاجولا، کالیفرنیا به دلیل کشف گیرنده هایی در پوست که گرما، سرما و لامسه را حس می کنند  برنده جایزه نوبل ۲۰۲۱ در فیزیولوژی یا پزشکی شدند.

این کشف در راستای اسرار حس لامسه است که برای بقا حیاتی میباشند. این کار راه را برای طیف وسیعی از درمان های پزشکی جدید برای شرایطی مانند درد مزمن هموار می کند. این جایزه که توسط مجمع نوبل در موسسه کارولینسکا در استکهلم اعلام شد، به ارزش ۱۰ میلیون کرون سوئد (۸۴۵۰۰۰ پوند) است که به طور مساوی بین برندگان تقسیم می شود. پروفسور عبدالال منیرا، عصب‌شناس در موسسه کارولینسکا و عضو کمیته نوبل، گفت بدون گیرنده‌ها نمی‌توانیم جهان خود را حس کنیم، نمی‌توانیم دست خود را از روی شعله بیرون بکشیم یا حتی بایستیم. او گفت که این اکتشافات “عمیقاً دیدگاه ما را نسبت به اینکه چگونه دنیای اطرافمان را حس می کنیم تغییر داده است”.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا استفاده از سلول های کار-تی آلوژن را تعلیق کرد

حدودا دو ماه قبل خبری در ایالات متحده آمریکا منتشر شد که نگرانی هایی را در مورد استفاده از (CAR)-T cell های آلوژن  بر انگیخت. به گفته شرکت یو اس آلوژن بیوتک، بیوپسی گرفته شده از یک بیمار مبتلا به سرطان خون همراه با سلول های CAR-T  وی تزریق شد، سلول های CAR-T یک تغییر کروموزومی غیرقابل توجیه نشان دادند. این شرکت خاطرنشان کرد که این ناهنجاری یافت شده در کروموزوم احتمالا توسط فناوری ویرایش ژن مبتنی بر TALEN که توسط شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرد نیز هدف قرار گرفته شده است. البته هنوز مشخص نیست که این تغییر از فرآیند ویرایش ژن نشات گرفته است یا ناشی از تاثیر بالینی باشد.

به همین دلیل  سازمان غذا و داروی آمریکا تمام آزمایش‌های بالینی مربوط به درمان با سلول‌های CAR-T آلوژن را متوقف کرده است، لیکن همچنان، امیدی برای درمان‌های سلول T اصلاح‌شده ژنتیکی  آلوژنیک، وجود دارد. برخلاف درمان‌های اتولوگ CAR-T، که از سلول‌های خونی خود بیمار مشتق می‌شوند، هیچ درمانی بر پایه ی سلول T آلوژنیک تا به امروز تأییدیه بازار را دریافت نکرده است.

درمان‌های آلوژنیک امکان استفاده فوری، انعطاف‌پذیری، دوزهای تکراری، پایداری بیشتر و مراحل ساخت ساده‌تر در عین حال با هزینه کمتر را فراهم می­کند.

اولین داروی خوراکی ضد کرونا مجوز اضطراری گرفت

سازمان غذا و داروی ایالات متحده مجوز استفاده اضطراری (EUA) را برای Pfizer’s Paxlovid (قرص‌های nirmatrelvir و قرص‌های ریتوناویر، بسته‌بندی مشترک برای مصرف خوراکی) برای درمان بیماری کرونا خفیف تا متوسط (COVID-19) صادر کرد. بزرگسالان و کودکان (۱۲ سال و بالاتر با وزن حداقل ۴۰ کیلوگرم یا حدود ۸۸ پوند) با نتایج مثبت آزمایش مستقیم SARS-CoV-2، و در معرض خطر بالای پیشرفت به COVID-19 شدید، از جمله بستری شدن در بیمارستان یا مرگ. Paxlovid این دارو فقط با نسخه در دسترس است و باید در اسرع وقت پس از تشخیص COVID-19 و ظرف پنج روز پس از شروع علائم شروع شود.

Paxlovid شامل nirmatrelvir است که پروتئین SARS-CoV-2 را مهار کرده و از تکثیر ویروس جلوگیری می کند و ریتوناویر که تجزیه nirmatrelvir  را کند می کند تا به ماندن آن برای مدت طولانی تری در بدن در غلظت های بالاتر کمک کند Paxlovid .به صورت سه قرص (دو قرص nirmatrelvir و یک قرص ریتوناویر) به صورت خوراکی دو بار در روز به مدت پنج روز و در مجموع ۳۰ قرص تجویز می شود. Paxlovid برای بیش از پنج روز متوالی مجاز نیست.

عوارض جانبی احتمالی Paxlovid شامل اختلال در حس چشایی، اسهال، فشار خون بالا و دردهای عضلانی است. استفاده از Paxlovid همزمان با برخی از داروهای دیگر ممکن است منجر به تداخل دارویی بالقوه قابل توجهی شود. استفاده از Paxlovid در افراد مبتلا به عفونت HIV-1 کنترل نشده یا تشخیص داده نشده ممکن است منجر به مقاومت دارویی HIV-1 شود. ریتوناویر ممکن است باعث آسیب کبدی شود، بنابراین هنگام تجویز Paxlovid به بیماران مبتلا به بیماری های کبدی قبلی، اختلالات آنزیم های کبدی یا التهاب کبد باید احتیاط کرد.

Paxlovid در بیماران مبتلا به نارسایی شدید کلیه یا کبد توصیه نمی شود. در بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی متوسط، کاهش دوز Paxlovid مورد نیاز است. بیماران مبتلا به مشکلات کلیوی یا کبدی باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود مشورت کنند که آیا Paxlovid برای آنها مناسب است یا خیر.

امید به درمان بیماری های سیستم عصبی

محققین حوزه سلول های بنیادی توانسته اند با موفقیت تخریب نورون های حرکتی موش ها را آهسته کنند و راه را برای درمان انسان های مبتلا به بیماری های نورون های حرکتی را هموار سازند.
به گزارش بنیان به نقل از Stem-cells-news، تیمی از محققین دانشگاه های کیوتو و کیئو ژاپن، سلول های بنیادی را به موش های مبتلا به اسکلروزیس جانبی آموتروفیک (ALS) که آن را بیماری Lou Gehrig’s یا بیماری نورون های حرکتی نیز می نامند، پیوند کرده اند.
بیماری ALS، یک اختلال نورون های حرکتی است که در آن کنترل حرکات عضلانی مختل می شود و فرد در نهایت مبتلا به آتروفی می شود. در حالی که این بیماری اثری روی عملکرد شناختی ندارد، پیشرفت آن می تواند روی عضلات بدن از جمله عضلات دخیل در بلع و تنفس اثر بگذارد. در این مطالعه برای سلول درمانی موش های مبتلا به ALS از سلول های بنیادی پرتوان القایی استفاده شد که پتانسیل تولید هرنوع سلولی را در بدن دارند. از این سلول های ips سلول های پیش سازخاصی تولید شد و به درون بخش کمری طناب نخاعی موش های مبتلا به ALS پیوند شدند. پیوند این سلول های بنیادی منجر به بهبود ۸۸ درصد شرایط این جانوران شده است. رسیدن به چنین دستاوردهایی در مطالعات جانوری می تواند امید به درمان این بیماری ها در انسان را افزایش دهد.

ثبت جهش ها در هنگام وقوع در سلول های باکتریایی

جهش‌های DNA باعث می‌شوند رشد سلول‌های توموری از کنترل خارج شود، اما آن‌ها تنوعی را هم می‌آفرینند که برای تطابق موجودات با محیط زیست و تکامل‌شان ضروری است. تاکنون، زیست‌شناسان متدهای خامی برای ارزیابی میانگین نرخ و اثرات جهش داشته‌اند. با این حال در مطالعه‌ای جدید، بیوفیزیک‌دان‌ها تک تک جهش‌ها را هنگام وقوع‌شان در سلول‌های باکتریایی ثبت کرده‌اند.
این تغییرات تقریباً با سرعت برابری رخ می‌دهند و فقط ۱ درصدشان کشنده هستند.
روی هم رفته باکتری‌های یک سویه نرخ جهش نزدیک به همی دارند؛ نزدیک به یک جهش در هر ۶۰۰ ساعت در باکتری‌های نرمال و تقریباً ۲۰۰ جهش در هر ۶۰۰ ساعت در باکتری‌هایی که برای داشتن نرخ جهش بالاتر مهندسی شده بودند.
تیمی هزار کانال میکروسکوپی را درون یک چیپ شبیه کامپیوتر ساخت و در انتهاهای بسته‌ی هر کانال، یک باکتری به همراه مقدار زیادی موادمغذی قرار داد. باکتری‌های حاوی پروتئین ترمیم DNA تغییریافته‌ای هستند که با هر جهش به رنگ زرد می‌درخشد. سپس برای هشت ساعت تا سه روز، محققان هر چند دقیقه یک بار با شکل‌گیری باکتری‌های جدید، بیرون ریختن از کانال و شسته شدن آن‌ها توسط مایع جاری، از باکتری‌ها عکس گرفتند. پردازش خودکار تصویر به آن‌ها اجازه داد تا شمار جهش‌ها را به دست آورده و عملکرد سلول‌ها را ارزیابی کنند. سلول‌های مرده یک جهش کشنده و سلول‌های با رشد آهسته، یک تغییر آسیب‌رسان را سیگنال دادند.
بر اساس اعلام توسعه‌دهندگان، این تکنیک می‌تواند برای ارزیابی دینامیک جهش در بقیه‌ی انواع سلول‌ها، حتی سلول‌های سرطانی انسان نیز استفاده شود.

ایجاد روشی امیدوار کننده برای درمان سرطان ریه

پژوهشگران موفق به کشف روش جدیدی شدند که درآن با استنشاق داروهای شیمی درمانی علاوه بر کاهش آسیب سیستمیک به ارگان های دیگر، به طور قابل توجهی در درمان تومورهای ریه نیز موثر می باشد.
به نقل از medicalxpress ، محققان دانشگاه Rutgers و موسسه سرطان New Jersey موفق به ارئه روشی پیشرفته برای درمان تومورهای سرطانی ریه شدند. این تکنیک پیشرفته در نانوپزشکی ترکیبی از نانوذرات بسیار کوچک ، داروهای ضد سرطان موجود و RNA های کوچک تداخلی (siRNA) بوده که توانایی سلول های سرطانی برای مقاومت در برابر سیستم دفاعی بدن را از بین می برند. طبق این مطالعات ترکیبی ازاین عوامل منجر به از بین رفتن تومور های سرطانی ریه در حیوانات آزمایشگاهی می شود.
سرطان ریه ، یک نوع سرطان پیشرونده و کشنده در زنان و مردان می باشد. با توجه به اینکه پیشرفت های بسیار زیاد در زمینه عمل جراحی تومورهای ریه و همچنین استفاده از شیمی درمانی نقش مهمی را در کمک به درمان این بیماران ایفا می کند. با این حال این روش درمانی جدید نیز به علت اثرات سمی داروهای شیمی درمانی به صورت محدودی قابل استفاده می باشد.
به گفته این دانشمندان رساندن دارو از طریق استنشاق نسبت به روش های تزریقی بسیار کارآمدتر می باشد و می تواند سلول های سرطانی را به صورت اختصاصی هدف قرار دهد.علاوه بر این بر خلاف روش های شیمی درمانی که منجر به سرکوب تومورها می شوند این روش به طور کامل باعث حذف و از بین رفتن تومور ها می شود.
پایه و اساس این سیستم جدید یک نانوساختار از جنس چربی بوده که قابلیت حمل دارو های ضد سرطانی را دارد. این نانوکریر(nanocarrier) بسیار کوچک بوده و می تواند به راحتی استنشاق شده و به سلول های سرطانی متصل شود. به گفته محققان از فواید این سیستم استنشاقی جلوگیری از تخریب عوامل شیمی درمانی می باشد که درروش تزریق دارو های شیمی درمانی رخ می دهد. علاوه بر این در سیستم استنشاقی دارو دست نخورده تر و بدون تغییر به محل تومور ها می رسد و با عوارض جانبی کمتر، اثر بخشی بالاتری خواهد داشت. در شیمی درمانی های مرسوم برای سرطان ریه ، داروها، تمایل به تجمع در کبد، کلیه ، طحال را دارند و کمتر به محل مورد نظر یعنی ریه می رسند.
در این مطالعه اطلاعات بدست آمده نشان میدهد که میزان برخورد دارو با تومور های ریه از روش استنشاقی نسبت به روش تزریق ۸۳ درصد افزایش داشته است. بدین ترتیب می توان در آینده ای نزدیک از این روش به عنوان روشی کارامد در درمان سرطان ریه استفاده نمود.

استفاده از سلول درمانی برای درمان دیابت نوع دو و بهبود وزن

مطالعه ای در Experimental Biology and Medicine به چاپ رسیده است که یک استراتژی درمانی جدید را برای کاهش وزن و دیابت نوع دو معرفی می کند. در این مطالعه دکتر وانگ و همکارانش در دانشگاه جیائو تانگ گزارش کرده اند که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی، تعادل متابولیک را بهبود می بخشد و التهاب را در مدل جانوری کاهش می دهد.

به نقل از medicalnewstoday، شیوه زندگی نوین شهری و بی تحرکی به همراه رژیم های غذایی دارای قند و چربی بالا، دیابت را به یک معضل شایع تبدیل کرده است. آمارهای ارائه شده توسط سازمان سلامت جهانی(WHO) حاکی از این است که ۹۰ درصد از ۳۴۷ میلیون فردی که در دنیا به دیابت مبتلا هستند، دیابت شان از نوع دو است. در بیماری دیابت نوع دو، بدن نمی تواند انسولین را به طور صحیح استفاده کند، نام این فرایند راکه آن را مقاومت انسولینی می نامند. در ابتدا پانکراس انسولین اضافی تولید کرده اما با گذشت زمان نمی تواند انسولین کافی را آماده کند و در نتیجه سطح قند خون افزایش می یابد. اگر این عارضه درمان نشود، سطح قند خون بالا به اندام هایی چون قلب، کلیه، اعصاب و چشم ها آسیب خواهد زد. افزایش وزن یک فاکتور دخیل در بروز دیابت نوع دو است و التهابی که در طی فرآیند افزایش وزن و چاقی رخ می دهد و موجب افزایش مقاومت انسولینی می شود. مطالعات بالینی اولیه نشان می دهد که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی تعادل متابولیکی را در دیابت نوع دو بهبود می بخشد. سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از بافت چربی فراوان هستند و می توانند به راحتی آن را بدست آورد. با این حال، توانایی آن ها برای بهبود عملکرد متابولیک در دیابت نوع دو و چاقی به طور کامل شناخته شده نیست.

در مطالعه ای جدید دکتر وانگ و همکارانش به ارزیابی توانایی سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از چربی برای کاهش مقاومت انسولینی در موش تغذیه شده با رژیم غذایی دارای چربی(HFD) فراوان پرداختند. موش های تغذیه شده با رژیم غذایی دارای چربی فراوان که این سلول ها را دریافت کردند، سطح قند خون کاهش یافته ای را نشان دادند و حساسیت انسولینی را تقویت کردند. مهم تر این که، پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از چربی که neuregulin4 را بیشتر بیان می کردند اثر موثرتری روی کاهش سطح قند خون و مقاومت انسولینی داشت. به نظر می رسد که این اثرات سودمند ناشی از سرکوب التهاب و تقویت بازجذب گلوکز در عضلات اسکلتی و بافت چربی باشد.

در مجموع این مطالعه نشان داده است که پیوند سلول های بنیادی مزانشیمی جدا شده از چربی، تحمل گلوکز و تعادل متابولیکی را در موش های تغذیه شده با رژیم غذایی پر چربی از طریق مکانیسم های متعددی بهبود می بخشد.

پیشرفت قابل توجه علم در تولید سلول های عصبی

محققان دانشگاه کالیفرنیا، دانشکده پزشکی سن دیگو توانسته اند با موفقیت سلول های بنیادی عصبی نخاعی (NSCs) را از سلول های بنیادی پلوروپتوپ انسانی (hPSCs) ایجاد کنند که قادرند به جمعیت های متنوعی از سلول های موجود در نخاع تمایز یابند این سلول ها (NSCs) می توانند در سراسر نخاع پراکنده شوند و برای مدت زمان طولانی باقی بمانند. این دستاورد در مجله معتبر Nature Methods به چاپ رسیده است. در سال های اخیر تلاش های بسیاری جهت تولید سلول های عصبی نخاعی از سلول های بنیادی پلوروپتوپ انسانی (hPSCs) انجام شده که بسیار محدود و کند بوده اند. پروفسور مارک توزینسکی و همکارانشان در این مطالعه نشان دادند، پیوند سلول های بنیادی عصبی نخاعی (NSCs) به نخاع آسیب دیده رت ها، نورون هایی عملکردی با تعداد زیادی آکسون های بلند ایجاد می کنند که باعث بازسازی نخاع می شوند. محققان امید دارند پس از بررسی ایمنی و کارایی این سلول ها در مدل های پریماتی، این سلول ها را در کارآزمایی های بالینی به بیماران پیوند بزنند. همچنین می توانند ازاین سلول ها در جهت غربالگری داروهایی برای بیماری های مغزی نخاعی از جمله ALS و اختلالات ژنتیکی مرتبط استفاده کنند.